روزگار بی کسی ...

در گذر از روزگار بی کسی ٬  

دلی داشتم دادمش دست کسی 

بی هراس از غصه و دلواپسی 

سر گذاشتم در پی هم نفسی 

گول چشماشو می خوردم  

واسه اون نگاش می مردم 

اون کسی که زندگیمو ٬ پای بودنش گذاشتم  

همه عاشقانه هامو برای چشاش نوشتم  

اونی که قبله ی عشق و با نگاهم آشنا کرد 

منو با یک دل عشق پس چرا تنها رها کرد  ؟ 

خبر حال من تنها نداشت  

عشق و عاطفه براش معنا نداشت 

عشق من حتی تو قلبش جا نداشت 

عاقبت رفت و منو تنها گذاشت ...  

شهرام صولتی